روی گونه ها نگین میریزم

این ترانه زبان حال یک زن آرام وصبوریه که یه مرد بداخلاق شده همسفرزندگیش

من شبیه یه قناری بودم    توئه دیوونه کلاغم کردی

عاشق زندگی بودم باتو     پشت هر خاطره داغم کردی

 

منم اون دختر بازیگوشی    که فقط خدای خندیدن بود

من مث خورشید گرمی بودم    که به روی همه تابیدن بود

 

با تو آسمون من ابری شد    زیر چتر خونه بارون اومد

عکس گلهای بهاری خشکید   توی باغ من زمستون اومد

 

چون کویری که ترک داره دلش    روز وشب منتظر بارونم

من لب پنجره ی این دنیا        گل سرما زده ی گلدونم

 

از توو چشمای عقیقم هرشب     روی گونه ها نگین میریزم

با ترنج قالی هم صحبتم و          اشکم و روی زمین میریزم

 

دیگه بسه توو قفس پرزدن و     دیگه خستم ازتظاهر کردن

آدما!خندم و باور نکنید            زندگیم و گریه ها پر کردن

 

دیگه بسه لحظه هایی که فقط     توی دریای تو کشتی بودم

اگه تو آدم حوا بودی!                   من برات حور بهشی بودم

 

میرسه روزی که بانو بره و        مثلا لحظه ی شادت برسه

میرسه روزی که آرزو کنی        که فقط مرگ به دادت برسه

 

 

https://www.academytaraneh.com/108292کپی شد!
1152
۴
۲