دنیای دودی…
نیار اسم منو روی زبونت
صدات افکارمو آزار میده
بازم یه گوشه ی فرشو سوزوندی
بازم دستات بوی سیگار میده
تو دنیای من بی انتها رو
توو دنیای خودت محدود کردی
نه یخچالی ، نه دیواری ، نه سقفی
تموم زندگیمو دود کردی
دارم یخ میزنم تو بی کسی هام
تو اما داغ داغه سیخ و سنگت
همه موهامو خاکستر گرفته
شبیه صورت بی آب و رنگت
همه همسایه ها با طعنه میگن
فلانی عاشق چشم خماره
میگن منقل اثاث زندگیشه
میگن هر شب کباب بره داره
همه دنیا واسم شکل قماره
تو میبازی و میخندن بقیه
نمیدونن همین دنیای دودی
واسه من عمریه یه زندگیه
تموم پشت پاهایی که خوردی
واسه تردید و ترس و سادگیته
باید رخت و لباساتو ببندی
همین جا اول آوارگیته…!