جاده های بی کسی

جاده های بی کسی اسممو داد میزنن

لحظه های تلخ تو شکل فردای منن

من باید راهی بشم باید از اینجا برم

یه سبد خاطرمون میمونه پشت سرم

مثه توعاشق شدن واسه من سخته هنوز

تو چه خوبی و دلم مونده پابندت هنوز

اگه با تنها شدن دستمون جدا میشه

عشقمون پاکه بدون نمیشه فنا بشه

تنها کوله باره من توو سفر تنهاییه

یادت اما با من این خودش رویاییه

ساکتم اما بدون پرحرفه توو دلم

حرفمو جار میزنم دادم از جداییه

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/7304کپی شد!
939
۱۵