ماهـــا یـه عمرِ پشتـــِ کنکوریـم!

حـــس کن منو توی خــــیابونا
حس کن یکی یه سایه باهــــاته
مــــحض خودم که تو کتابامم
محـــض تو که دنیات دَرساتـــه!

میفهممت حالتــــ بهم خورده
ازمن که با اوهـــــام در گیرم
از آخــــــر این راه می ترسم
کم کــــم دارم دلشوره میگیرم

وقتی که میگی موندنی نیســـــی
ینی میری،ینی که مجبــــــوری
تو خیلی وقتا پیـــــشمی اما
تو فکر اون تِـــــستـــای کنکوری!

من تو تیــــــــاتر امو کتابامم
یه نقـــــش مرده رو به دوربینم
از سوژه های مــــرده مینویسم
تــــوی ویزور چشماتو میبینم

گاهی تو حــــرفات نطـفه ی بغضه
گاهی میگی باهم باشـــــیم ازنــــو
تو خــــیلی چیزا رو یادت میره
حتی قــــراره ساعت پنـــــجُ

هی فاصله هی فاصله یعنی
باید فــــنا شیم تو فراموشی
هرشب که من تا صبح بیدارم
تو روی چن تا جزوه بی هوشی

دوس دارمت وقتی که مـــــیبازی
بازیــــــگر نقشای متروکه
تو رویاهات همقد دستاتــــــــن
تو دلخوشیت یه ساز نــــاکوکه

تو معنی نت های “جـــــان کِـــــیجی”
یه سمفونی بیــــــصدا هستی
من با سگای هـــــار هم خونم
تو عاشق پــــروانه ها هستی

من رو بفهم حالم بــــهم خورده
از خاطرات مرده دلــــــگیرم
از روزایی ک پیشتم اما
بیخود هوای گریه میـــــگیرم

دور از همیــــم دور از همیم اما
مثل گره میــــــــمونیم وکوریم
میگی میری اما نـــــمی تونی
ماها یه عمره پشت کنــــکوریم

مـــــــــریم هاشـــم پور

از این نویسنده بیشتر بخوانید: