اهرام
توی ِ اولین هزاره مومیایی شد
نوک ِ اهرام ِ چشام یه صورتک
میون ِ سه تا مثلث ِ غریب
من و ضلع شب و بغض ِ ترک
تموم ِ زاویه ها بسته بودن
یه سکوت که انعکاس ِ درده…،ها
صدای ِ جیرینگ جرینگ ِ زنجیری
که می بستن دس و پای برده ها
توی ِ قطر ِ گریه هام یه هق هقه
می پیچه شبا توی ِ ضلع ِ هرم
به هوای آرزویی که یه روز
مث نیلو می پیچید توی سرم
با یه مش جادو و سحرو ساحری
یه شبه توی شبام خدا میشه
چه میشد عصای آرزوی من
یه روزی به اذن ت اژدها بشه
توی ِ این بند ِ سکوت خسته شدم
یه نشون،/ یه زخمی روی تنم
اگه بغض ِ این مثلث ترکید
به سراغ تن بیا ، که این منم