! L o v e
بزن ، رَگ ِ احساسمو بزن
بذار این ناخوشی ، ناخوش بشه از اشکبارون ِ ساز من !
بزن ، سر ببُر فریادمو
بذار میله ها داد بزنن شهادتو
بذار ، آره بذار قفس سیراب بشه از طعم سکوت !
بذار خجالت بکشه خدا از محکوم نکردن ِ این همه دروغ !
خستم ، بکش شادیهامو
نابود کن فردای تلخ خنده هامو !
بکش تا خستگی ها ، خسته تر بشن !
انقدر که بیوفتن روی خاک و دونه به دونه پرپر بشن !
تو اگه از دوباره مردن ِ یه تنها به جایی می رسی
اگه از مرگ رویاهای پیر به جاه و مقامی می رسی
بزن ، با تیغ عشق بزن رگ ِ احساسشو !
عاشقش کن و بگیر جلوی رقص خشمگین ِ فریادشو !
بذار این ناخوشی غرق بشه تو خون ِ سُرخ ِ اون !
بذار آزاد بشه رنگ خنده از زندان ِ تاریک ِ رکود
داش آکُل
نگاه
حسرتها
تا هفتا مقصد اونطرف تر پیشِ چشمامِ…