وقتی که دست فاجعه، خط جدایی می کشید

شب‌های بی ستاره رو می شد توو چشمای تو دید

روزهای بی حوصلگی،عمری پر از دلواپسی

نگاه سر در گم تو،توو تنهایی و بی کسی

و فردا های بی طلوع، یه آسمونِ بی خورشید

توو کاغذِ حکم قضا، توو دستهای تو می شد دید

تو بی پناه تر از خودت کسی نبود ، پناه شدی

روو سرِ طفلت شبی که متهم گناه شدی

کشیدیم و ساختیم برات، چاردیواری رو تنگ و تار

به زیر سایه های سرد پژمرد تنِ مثل بهار

کسی که نیس دست تو رو بگیره توو تاریکیا

همقدم سایه شدن ، کارت شده تازگیا

لبخند رو لبهات یخ زد و زمستون به موهات رسید

بس که بهاری بود دلت، پاییزتم هیشکی ندید

شب‌های بی ستاره رو می شد توو چشمای تو دید

وقتی که دست فاجعه خط جدایی می کشید