فریبای عزیز ترانه ات رو خوندم فقط: باز تو که نیستی توو خونه…..باز غم ِ همیشه بیدار که حشوه تا بگم بیا به خونه……منو انقد نده آزار :-? بوق ِ ممتد ِ موبایلت…….صدای هفت تیره انگار تعبیر جالبیه ولی نتونستی خوب به بازیش بگیری میدونی حق ِ من این نیست……برو اون گوشی رو بردار مصرع بسیار ضعیفه میدونی؟ از کجا میدونه؟ برو؟ کجا بره؟ همدم ِ شبای سردم……بغل ِ پنجره ء تار پنجره ی تار تعبیر خوبی نیست باز شیشه ی تار قابل تحمل تره برو فیسبوکتو چک کن…….یا تلنگرامو بشمار میدونم شب نمی خوابی……دلمو نذار سر ِ کار دلمو نذار سرکار بیجا در این جا نشسته و همچنین سرکار گذاشتن دل هم تعبیر جالبی نیست دیگه دنیام سوت و کوره……همه جا برام شده غار کسی نیست برام بخونه…….خاک نشسته روی گیتار همه جا برام شده غار تعبیری قدیمی است خوب نیست نذار عشقمون تموم شه…….زیر خاکستر و آوار مگه زلزله اومده؟ یعنی چی؟ بازم تعبیر جالب نیست توی ازدحام ِ رویا…….من بخوابم و توبیدار این یعنی چی؟ یعنی من با کلی رویا بخوابم و تو بیدار باشی؟ خب من معنیشو نمیفهمم آخر ترانه هم جالب نبود و مقایسه دریا و رگبار و بازی با این دو کلمه در اینجا جالب نبود فریبا جان منتظر کارهای خوبت هستم