دلگیرم از بی اعتمادی هات
دلگیرم از تو که ولم کردی
تو آشنای هر بد و خوبم
روی غریبه ها رو کم کردی

دور رفتی و دورتر شدی هرروز
انقد که از دنیای من رفتی
تو با تموم خاطرات خوب
از خلوت رویای من رفتی

حرفی نزن از همسفر بودن
تو که رفیق نیمه راه بودی
من بی ستاره تر شدم هر شب
تو آسمونی که تو ماه بودی

من التماست کردم و با بغض
گفتم که تا ساحل تحمل کن
طوفان یه شب اومد یه شب میره
رو رفتن و موندن تامل کن

گفتم که سختی های ما کوتاه س
بی رنج؛ گنجی رو نمیشه دید
من موندم و خورشید رویاهام
تو گم شدی تو سایه ی تردید

دلگیرم از بخت بدم با تو
از جازدن تو اوج هر سختی
رفتی ولی اینو نبر از یاد
"هرقد لیاقت داری خوشبختی"