سهم

دو تا بال برای پرواز
یه قفس واسه ی موندن
سهمم از عاشقی اینه
پر کشیدن یا که مردن
آسمونم دیگه اما
جای امنی واسه ما نیست
دل این دنیا گرفته است
مال ما پرنده ها نیست
من تو رو می خونم اما
دیگه تو دلی نداری
به جز این محبس تاریک
واسه من جایی نداری
باید از این خونه رد شد
شاید از این قفس آزاد
شاید هم طعمه شب شیم
توی چنگ وحشی باد
کاش که از رفتن ما ها
دل این دنیا بگیره
یه روزی تو این زمونه
دق کنه بی ما بمیره
تا که دیگه یه پرنده
بی سر و سامون نمونه
بسوزه از سردی عشق
آواز رفتن بخونه

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/88228کپی شد!
666
۶