من و تو و یه دریا
یه تصویر مینیمال
سبکا رو ما می سازیم
تو قصه های محال

بودن تو کنارم
رویای سوررئاله
حالا محلم نذار
حست چقد رئاله

دهن کجی کن تو به
سبک اکسپرسیونیسم
ساده تر از همیشه
هیچ مشکلی باهام نیس

عرفان در تو خلاصه ست
می رسونیم به بالا
از چشم آسمونیت
پل می زنم تا خدا

خودتم نمیدونی که خود فلسفه ای
وقتی هستی منو به دلت گره زدی
خودتم نمی دونی یه جهان تازه ای
که توی روزای بد به جهانم اومدی

اصلا تو پست مدرنی
خوبه هر اشتباهت
قلبم از هم پاشیده
زیر حجم نگاهت

جوشای رو صورتت
واژه های جابجاست
شعر دادائیسمیه
بی معنی اما زیباست

نکِش منو تا سقوط
باور ندارم نیستی
من نمیشم آدمِ
اگزیستانسیالیستی

بمون تا سورپرایز شم
کنار حس نایاب
شبیه افسانه ها
یا یه رمان جذاب

خودتم نمیدونی که خود فلسفه ای
وقتی هستی منو به دلت گره زدی
خودتم نمی دونی یه جهان تازه ای
که توی روزای بد به جهانم اومدی