سلام آقای نبی زاده @};- از حضور شما بسیار خوشحالم.. من این بند به غم موجودیت دادم..و شکایتم از معشوقم اینه که جای دیدن خنده هاش باید شاهد خنده های غم های دورو برم باشم وقتی خورشید و ماه لبخند میزنن..وقتی ساعت رو دیواری تو اشعار لبخند میزنه.. غم ها هم میتونن به نوعی بخندن ...ولی خنده ای تلخ!! غم ها وقتی به روم می خندن پس کنار منن و شاهد لحظه هایی که به من میگذره!! پس باز خودشونن تو مصرع بعد که دارن مرگ و کنار من میبینن!! بببخشید من تو این بند حرفی از پیچش مو نزدم که شما روش تمرکز کردید ;)) ;)) البته گاهی تعبیر های یک ترانه ممکنه به دل خیلیها نشینه و تصویر خوبی نداشته باشه اگه این بند شامل همین موضوعه امیدوارم تو شعر های بعدی بتونم نظرتون رو جلب کنم @};- @};- @};- @};- @};- از دقت نظرتون و وقتی که برای ترانم گذاشتید بی نهایت سپاسگزارم @};-