ترانه اول:در کوچه های کودکی:
-دویدم و دویدم تموم عمرو حتی نه خاتونی نه آبی یه کوه غصه دیدم.
تو چشمای تو گم شد دوتا تیله آبی تونقاشیم کشیدم گونه هاتو سرخابی.
قصه شهر موشا دروغ نبود عزیزم گربه اومد ما مردیم تو رفتی وندیدی چقده غصه خوردیم!
پری قصه من! وقتی کنار دریا باصدف وگوش ماهی برات یه تاج می بافتم
نبودی تا ببینی باماسه های ساحل چه قصر با شکوهی برای تو می ساختم
یه موج اومد قصرو برد ماهی سرخ قلبم تنهاشد وبی تو مرد!
زنجیرا رو تو بافتی پشت کوها انداختی من ماه شدم توخورشید چی شد با من نساختی؟!
اشی مشی پراشو یکی یکی بریده نشسته کنج باغو به گوشه ای خزیده
سیاه وسرخ وآبی دیگه فرقی نداره وقتی کسی نیس برات یه آسمون بیاره!
قصه هنوز تموم نیس کلاغه توی باغه دماغ گاوه چاغه هزارتا فکر تازه تو کله ی الاغه!
نون وپنیر وپسته یکی اینجا نشسته که کوله ی عشقشو به امید تو بسته…..
هرچی بگی قبوله همه چی جفت وجوره نه چک داریم نه چونه بی عذر وبی بهونه:
من گرگ میشم تو گله من چوپونو توبره تموم حرفم اینه نذار تورو بگیرم فقط یه لطفی بکن بذار توچشمای تو تموم بشم بمیرم….تموم بشم بمیرم!
ترانه دوم:
-صدتا دلو که کوک کنی تو یکیشون ترانه نیس
توی کتابای حالا قصه ها عاشقونه نیس
تنها میون جمعیت صدتا نگاه بی نشون
پرسه میون آدما با حسای غریبشون
مشغله وگرفتاری بهونه پشت بهونه
اینجوریاس که هرکسی بی کس وتنها میمونه
بجای دل توی سینه یه قلب آهنی داریم
نه تنگ میشه نه میگیره دشمنای تنی داریم!
پرده هارو کیپ میکنیم آسمونم حرومیه
ماه که بتابه بی خبر دشمن ناگهونیه
روز تو هجوم سایه ها درگیر بدبینی وشک
شبا خوابای هرزه و یه عالمه دوز وکلک!
چه افتضاح داغونی ! چه دنیای پریشونی!
کاشکی میشد با این همه بیای وپیشم بمونی!
با تو دلم نمیگیره همه چی خوب و آرومه
تو باشی دنیای بدی میشه خراب و وارونه!!!!