سلام دوباره آقای ابوالحسنی حقیقتش این ترانه تون اصلا توقعم رو از احسان ابوالحسنی برآورده نکرد. :-( ضعف هایی توی این کاردیدم که سابقا ازشما تو ذهنم نبود بندبه بند عرض میکنم. بنداول: کورتاژ لغتیه که اگربخوام حتی توی یک شعر بپذیرمش احتیاج به مقدمه چینی صحیح داره چه برسه به ترانه، چه برسه به اولّین واژه از اوّلین بند ترانه! اصلا نتونستم این بند رو درپیشانی کارتون بپذیرم.برام مثل این بود که یه سرسره رو از وسطش شروع کنم. و "وزن" و "امن" هم قافیه ی درستی نیستن، شاید حروف مشترکشون باعث شده شمارو به خطا بندازن ولی از لحاظ دستوری وموسیقایی به هیچ عنوان قافیه ی دلنشینی نبودند. بنددوم: من هم مثل دوستانی که اشاره کردن با "reset" اصلا نمیتونم کنار بیام یادمه توی یکی از ترانه های قبلیتون کلمه ی "help" رو دیده بودم اونجا هم برام دلنشین نبود اینجا که به نظرم اصلا ننشسته، واما ساده گذشتن از کنارقافیه رو تا حالا ازتون ندیده بودم، "میشم" با "شم" کاش یه قافیه برای reset میذاشتیدشاید این بندو نجات میداد. بندسوم: به نظرو جزء بندهای موفق کاربود. بندچهارم: به نظرم قافیه ی مصرع اول اصلا موفق نیست، خودم بارها به پیدا کردن یک قافیه ی خوب برای "منفجر" فکر کرده بودم ولی هنوز کلمه ای که توی کارزیبا بنشینه پیدا نکردم. بندپنجم: "هی ته نشین میشم تو رویاهام" گمونم این درست تره، بااصلاح این مورد جزو بندهای خوب ترانه است. بندششم: میتونست خیلی بهتر اجرا بشه بیت اولش یه جنس از عصیان و خشونت جذاب رو داره که بهش قوّت داده اما بازهم قافیه! "احسان" با "نمیخوام"؟! بند انتهایی هم ضربه ای که توقع داشتم نداشت. بندهفتم: نمیدونم! باوجود اینکه طرفدار صراحت توی شعرم اما تااین حد رک حرف زدن رو توی این بند دوست نداشتم. بیت دوم خیلی بهتربود. بندهشتم: موفق بود، ولی من ارتباط "کزت" رو با صدسال غمگین بودن متوجه نشدم تاجایی که یادمه چنین دیالوگی هم توی بینوایان نبود! بندنهم: فقط آفرین داره! بنددهم: ارتباط "مهستی" رو با بندهای پیش متوجه نشدم اگه مقصود غمگین بودن آهنگهایی اجرا شده توسط خانم مهستی بوده خوب من آهنگهای شاد زیادی هم ازایشون توذهنم دارم واگر منظور دیگه ای داشتین نشانه هایی که توی بند دادید کمکی برای کشف ماجرا به من نکرد. بندیازدهم: جابه جایی ارکان توی بیت اول رو بیشتر ازاونکه بتونم روی حساب تعمّد شاعر برای زیبا شدن کار بذارم روی حساب تحکم وزن میذارم و با ماجرای بند ناف و لادن و لاله هم علی رغم اینکه توضیح! تون رو به کامنت دوستان دیدم نتونستم کناربیام. گاهی وقتاراجع به یک موضوع پیش زمینه ای توی ذهن منِ شاعر هست که مخاطبم ازاون بی اطلاعه واگر توی شعرم ازش استفاده میکنم باید بتونم حلقه های ارتباطی رو درست قرار بدم اگر موفق نشم نفهمیدنش تقصیر مخاطب نیست! بنددوازدهم: بند موفقیه اما یه مسئله ای وجود داره همین اتفاقها توی ترانه تون (نقطه چین ها، بازی های زبانی پیچیده و...) باعث میشه اثرتون بیشتر از ترانه به شعر نزدیک باشه و جز زبان محاوره مؤلفه ی دیگه ای از ترانه توش وجود نداره، که مثلا اگه قرار باشه این کار روزی اجرا بشه خونده شدنش رو با مشکل مواجه میکنه، البته این مسئله راجع به ترانه های خود من هم صادقه، ودارم سعی میکنم این مسئله رو توی کارهای خودم اصلاح کنم. بند آخر : ضربه ای که از پایان کار توقع داشتم نداشت اما بند خوبی بود. واولین شعری بودکه حس کردم توش کمی پراکننده گویی نچسب وجود داره ومخاطب رو ازش دورمیکنه. سعی کردم دقیق ومستند حرف بزنم نمیدونم چقدر تونستم موفق باشم. با آرزوی ترانه هایی درخشان تر درآینده ای درخشان تر. ((سعادت نصیبتان))