گهگاهی دوخط شعری که گویای همه چیز است و خود ناچیز... وای بر من، گر تو آن گمکردهام باشی...
۲ سهبیتی…
«مینیمالشعر» تکدرخت
(۱) «فضل پدر»
وقـتـی پـدرِ تـو بـوده فـاضـل
از فضل پدر نگشتتت حاصل؟!/
آدم ز چه رو به یک خطا کرد
تا خـاتم خود دچار مشکل؟؟/
پـاداش یـکـی، جـزا بـه عـالـم!
این است خدای حق عادل؟؟؟/
…
(۲) «پـر.. پـرِ.. پـربـاز»
غنچهای بودم سراسر اشتیاق
نیمهی نشکفتهام صد راز شد/
از همان روزی که رفتی بیخبر
قـصّـهی پـژمـردنـم آغـاز شـد/
بال رفتن مـاندو هجرت از خـودم
سـرنـوشـتم پـر.. پـرِ.. پـربـاز شـد/
منبع