زنده ای تاوقتی دلت نَمُرده
احساس ِتو سیلی ازت نخورده
میتونی ادعا کنی عاشقی
رَمَق اَزَت دلواپسی نبُرده

زنده ای وقتی بتونی بخندی
بتونی عاشق بشی دل ببندی
حس نکنی خالی شده زیر ِ پات
بدونی یک جا ؛ به یه چیزی بَندی

زنده ای وقتی میخونی غَما رُ
میشنوی قصه های آدمارُ
میتونی همدلی کنی با مردم
“زندگی یعنی “بوی ِ خوب ِ گندم

«تن ِتو مثل تبر تنِ /من ریشه ی سخت / طپش ِعکس ِیه قلب /مونده اما رو درخت»

حِسِّتُ زنجیر به هزار چرا و امّا نکن
زندونی گذشته و امروزو فردا نکن

بذار که احساس تو بوی نوجوُنی بده
بذار که زندگی اَزَت نام و نشونی بده

ترانه ی زندگی رو زمزمه کن بیهوا
پیاده شو کنار جاده ؛ با خودت را(ه) بیا

گاهی سَرِ دَرد و ِدِلت با زندگی وا بشه
گاهی باید زندگی با زندگی تنها بشه

وقتی دلت از یه چیزی میگیره
بازم هنوز زندگی دلپذیره
رنگین کمونِ زندگی همینه
از روشنی داره تا طیف تیره

همینکه زندگی رُ با
دلت نَفَس میکشی
یعنی که طعم واقعیه ِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِِ
بودنو میچشی

همینکه از تب تِرانه
گل کُنه گریه هات

یعنی که زندگی هنوز
یه چیزی داره برات

گاهی سَرِ درد و دلت
بازندگی وا بشه
گاهی باید زندگی
با زندگی تنها بشه

همینکه از تبِ ترانه
گُل کنه گریه هات
یعنی که زندگی هنوز
یه چیزی داره برات

*”بوی_خوب_گندم”
شاهکاری از شهیار قنبری هنرمند برجسته که با صدای داریوش اقبالی و آهنگسازی و تنظیم زنده یاد واروژان خلق و ماندگار شد