یه مرد
کنار خیابون یه تنهای داغون
با دنیا غریبه پر از بوی بارون
قدم میزنه تا غماشو بریزه
با پاهای خسته تنی که مریضه
حرفایی که عمری تو قلبش سوزونده
سری خم نکرده دلی رو نرونده
یه مرده یه مردی که سنگ صبوره
یه کوه غصه داره شباش سوتو کوره
سوالای قلبش همه بی جوابه
روزایی که رفته شبیه سرابه
جوونیشو برده سفیدیه موهاش
غباره خزونه روی آرزوهاش
کناره خیابون یه مرد داره میره
یه مردی که رویاش تو بارون میمیره
قدم میزنه تا غماشو بریزه
با پاهای خسته تنی که مریضه
یه مرد یه مردی که سنگ صبوره
یه کوه غصه داره شباش سوتو کوره
… حامی عاشوری…