این کار هم خوندنش خالی از لطف نیست ....از خانوم حیدری *من از پس لرزه‌های وحشی این درد می‌ترسم* نه از دیوارهایِ تیره‌ی دلسرد می­‌ترسم نه از دیوانه­‌هایِ تا ابد شبگرد می­‌ترسم ولی از لحظه­‌هایی که سفر می‌­بایدم -اما- نفس­‌هایت صدایم می‌­کند "برگرد" می­‌ترسم تصاویری پُر از رویای پنهانی­‌ست در خوابم و از چشمانِ نیمه بسته­‌یِ یک مرد می­‌ترسم و لمس ِزندگی بعد از هم آغوشی ِاجباری من از پس لرزه­‌های وحشیِ این درد می­‌ترسم پُر از تکرارِ تاول در میانِ قابِ چشمانت من از روحی که قتلش را تماشا کرد می‌­ترسم پس از پاییزهای شوم و وهم­انگیزِ پی در پی از آغاز ِ بهارانی سراپا زرد می­‌ترسم نوازش کن مرا با پلک­‌هایِ داغ و نمناکت من از آن زن که از رویای تو شد طرد می­‌ترسم موفق باشی دوست خوبم ....