« بیراهه»

مـــــــا بــــرای خاطر هـــــم ، باید از هــــم می گذشتیم
هـــــر کــــدوم یه راهو رفتیم ؛ ولـــــی هرگز برنگشتیم

تــه این راه کـــــذایی ، چیــزی جز تنهــا شــــدن نیست
وقتی من سهم تو نیستم ، وقتی که تو – سهم من نیست

مـــــا حــــــتی عادت نداریم – تنهایی عــــادتمـون شــه
بهـــــترین جای دلامــــون سهــــم عشـــق دیگرون شه

مــن و تــو یاد نمیگیــریــم که تـوو ترسمــــون اسیریم
اگـــــه درمــــون خــــــودِ درده ، بـــیا دردو بپــــــذیریم

مـــا به بیـــــراهــه زدیم تا – همــــو گــُم کنیـــم دوباره
تا فـــــراموشی نباشــــه ، فاصـــــله چه فـــایده داره ؟

مــن و تــو از هـــم فــــراری ؛ دنبال همـــم می گردیم!!
انگــــاری واسه شکــستن ، هـر دفـه توبه می کـــردیم

نگو ســــرنوشت مقصر ؛ مــن و تــو چیکاره بودیم ؟!
سرنوشت فقط یه صحنه ست ؛ ما دوتا – سـتاره بودیم

دیگـــه آوارگــی بسّــــــه ، هــــر کجــــای راه دردیــم
بیا برگــــردیم به خــــونه ، ما به هم برنمــــــــیگردیم