کویر..
وقتی نبارید آسمون دیگه ..میگن زمین ِ تشنه تسلیم شد..
اسم ِ کویرو رو تنش حک کرد ..سنگر به سنگر مرگ تقسیم شد..
توو جنگ ِ بالا دست و پایین دست ..کم که بیاری چاره تسلیمه ..
کی گفته با تقدیر میجنگه !!..دستایی که هم شَآن ِ تعظیمه..
ما یک به یک تکرار ِ مردابیم ..مرداب با تقدیر میسازه..
مرداب جرعه جرعه توی ِ خواب ..رویاشو به کابوس میبازه ..
جنگل دلش سبزه میدونم ..جنگل پراز احساس ِ مرطوبه ..
اما دل پر داغ صحرا هم ..احساس سبز ِ آرزوش خوبه ..
حسش به آب .. میجوشه از قلبش ..قلبی که تیکه تیکه از درده ..
دردی که تِکه داده به حسرت .. عین ِ سراب ِ تشنه میگرده ..
تفسیر ِ بودن گاهی غمگینه ..وقتی پُر از خالی شدن باشی ..
وقتی که توو جغرافیا ی بخت .. توو کُنج ِ تلخ ِ انزوا جاشی ..
میگن نبارید آسمون دیگه ..میگن زمین تشنه تسلیم شد..
میگن که آه از آسمون بارید ..وقتی کویر توو نقشه ترسیم شد..