من های من

از جیغ ِ ممتد توی مغزم/ تا طرح مبهم انتظار

با قامتی که به گُل نشست/ توریل بازی این قطار

با هر سکوت تو سُر می خورم/ از عربده خانه ی اعتراف

گاهی شبیه خودم می شم/ بغضی که نشسته رو غلاف

بخون به نام خون وخطر/ بمون کنار این همه زخم

تو شب نشینی ِ تیر وتبر/ بخون برای این همه زخم

به آیه های تنم مؤمن باش/ که طلوع ترانه های ترکشم

هجا به هجا ، من و از برکن/ که بغض خدارو نفس می کشم

https://www.academytaraneh.com/90309کپی شد!
692
۹