ترانه سرا : حسین محمدیان
ترانه ی " گل شب بو "
سادگی بزرگ ترین گناهم بودو
تنهایی کوچک ترین عذابم شد
عاشقی تنها ترین سادگیم بودو
آوارگی تمومه این زندگیم شد

میرم از این خونه و جا میذارم اون گلای شب بو رو
میرم از این کوچه و جا میذارم توی دلای شب تو رو

واسه این دلْساده، عشقْ چه نامهربونه
دیگه این دلْداده، به عشقْ چه نا امونه
آخه این دل باختهْ بی عشقشْ آخه بی زبونه
تاکه این دل باشهْ بی چشمشْ آخر از زمونه

میرم از این خونه و جا میذارم اون گلای شب بو رو
میرم از این کوچه و جا میذارم توی دلای شب تو رو

اومدیو اسمتو من رو قابه قلبم نوشتم
رفتیو اسممو من رو سنگ قبرم نوشتم