نمی‌ترسی نمی‌سازی، که از نسلِ ابابیلی
جوونمردیه آیینت، که تو فرزندِ هابیلی

مقاوم‌ مثلِ فولادی، به زیرِ بمب و خُمپاره
بخواب ای کودکِ امروز، بخواب ای مردِ گهواره!

زمین می‌لرزه زیرِ پا، نفس تو سینه محبوسه
دفاعِ تو ازین خونه، واسه دشمن یه کابوسه

اگه تنها سلاح تو، همیشه سنگ و ایمانه
داری مردونه وایمیسی، که غزّه مهدِ شیرانه
میآد اون روز که میپیچه، صدای الله و اکبر
میآد اونی که میگیره، تقاصِ خونتو آخر.