سلام.همکار گران قدر.حس کار رو دوست داشتم. و باز هم میگم احساس میکنم راحت مینویسید در اکثر موارد. اما چند تا نکته:این که به طرف مقابلتون که به نظر میرسه خدا باشه میگین (تو این لحظه ها)، محدودش میکنین که تو یه لحظه های خاصی فقط اسطوره و قهرمانتونه که این هم بده چون (خدا) یا هرکسی که محبوبتونه باید همیشه محبوب باشه هم خوبه چون خاص بودن لحظات مورد نظر(ماه رمضون یا با هم بودنه) رو میرسونه.اسطوره و قهرمان تقریبا تو یه معنان ای کاش از یک کلمه ی دیگه ای قبل واژه ی قافیه استفاده میکردین. بند دوم ابتداش خووب بود. اما آخرش با یه تعبیر و قافیه ای که میشد حدس زد ساده تموم شد.بعضی اوقات همین ساده بودنه و قابل پیش بینی بودنه به آدم میچسبه.مال شما تو این بند یه خورده بود اما یه کمی هم نبوود. اینکه گفتین غرق خواهشم و بعد توی بند یکی مونده به آخر به خدا گفتین نگاهم (کن) و با نگاهت (بگو) خیلی برام جالب بود چون وجه این دو فعل امر محسوب میشن که برای خواهشم استعمال میشن. به احساس طرف مقابلتون گفتین زیبا ترین فصل باریدن پر احساس و زیبا بود. این نکات رو گفتم که شما نکات و زیبایی ها و کم و کاستیه نوشتتون رو از نظر یه مخاطب بدونین و طبق صحبت قبلیمون میدونین نوشته احساس و مفهومش مهمه که باید با انواع تکنیک های جوششی زیبا بیان بشه. نکته ی آخر،دوست عزیزم محمد رضا شیخ حسنی میگفت که:هر واژه در یک نوشته مساحتی خاص برای خودش داره که نباید الکی پر بشه و باید درست ترین و زیبا ترین واژه رو واسه انتقال مفاهیم انتخاب کرد.گفتم که شما این نکته رو در نظر داشته باشین. مارو هم تو این (فصل بارو زده) در هوای ابری دعاتون از بارش محروم نکنین.