ستاره های گمشده
حکایت ِ چشمای تو
سکوت ِ تلخ ِ خونه ست
تو خالی ِ دستای ِ من
سراب ِ آشیونه ست
نگاه ِ عاشقونمون
یه قاب ِ عکس ِ تنهاست
یه عادت ِ تحملّ ِ
بهانه های ِ فرداست
ستاره های ِ گمشده
تو آسمون ِ ابری
برای ِ گریه کردنم
نمونده کوه ِ صبری
تو ظلمت ِ سایه قفس
حریف ِ آخرم نبود
میون ِ باد و پنجره
نفس کشیدنم نبود
تو گفتی از فاصله ها
من از سکوت ِ خونه
بغض ِ ترانه عاقبت
تو سینه زد جوونه
ستاره های ِ گمشده
تو آسمون ِ ابری
برای ِ گریه کردنم
نمونده کوه ِ صبری
بیا که با فاصله ها
نمیشه گفت و خندید
نمیشه از خاطره ها
نگفت و خواب ِ بد دید
نگو که آسمونمون
سیاه و بی ستاره ست
بگو که بارون بزنه
دلم پُر از بهانه ست
ستاره های ِ گمشده
تو آسمون ِ ابری
برای ِ گریه کردنم
نمونده کوه ِ صبری
فریبا رستگار
نگو که آسمونمون سیاه و بی ستاره ست بگو که بارون بزنه دلم پُر از بهانه ست =D> @};- سلام آقای قرایلو،زیبا بود دوست عزیز فقط بند چهارم قافیه نداشت.مرسی از کارتون. @};-
امین بهاری زاده
سلام کار خوبی بود...آفرین... =D> =D> =D> =D> =D> =D> =D> @};- @};- @};- @};- @};- @};- @};-
آمنه نقدی پور
@};- @};- @};-
علی اصغر شریفی
این کار روی هجای 7/8 نوشته شده بود اما این تفاوت عددی هجا به کار خیلی لطمه ای نزده بود فکر کنم فقط یه جا نمود پیدا کرد، ولی در کل خوب بود موفق باشید @};- :-)
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن