شاه ترانه ی مادر

شاه ترانه ی مادر
(الام مدرسهً اذ اعددتهــــــــا ، اعدت شعبٌ طیب الاعـــــــراقِ)
مادر مدرسه ای است اگر چه ساختی ، مردمی زیبا صفت دریافتی
تو نباشی مادرم ، خوابم نمیـــــــره
حسِ آرامشِ ، اون نگاهِ چشمــــات
عطرِ زیبایِ تنت مُشک و عبیـــــره
تو رو قابِ دل کشیدی رویِ زیبـات
***
یادمِ تو سرمـــــــــایِ برف یه روزی
بغلم کردی توی فصلِ زمستــــــــون
دل درونِ کلبه ات مشتاق عشـــــــقِ
جسمِ تو خیسِ تو قطره های بــارون
***
مادرم جون منی فدای پایــــــــت
شبا بیداری کشیدی واســـه دردم
خوشی و ناراحتی رو من حسابش
باز می شه قلب تو وقتی می خندم
***
کم کم از ژرفایِ دره ها گذشتـــــــی
کاروان زندگی کرده عبــــــــــورش
سال ها تو آسمونِ باز جشنـــــــــت
پر زدم تو شادی و جشن و سرورش
***
چادرت زدی کنارِ خنده هام
وقتی دیدی عاشقِ ستــاره ام
تو نمازت دست بردی با دعا
باختی آینده از دردِ زنـــــم
***
می دونی مادر دلم وصـــله ی تو
وقتی ناراحت میشی دل می گیره
مثلِ اینکه رابطِ عشق و وفـــــــا
توی قلبِ نازنینت اسیـــــــــره
***
بر فرازِ برجِ شادی قابِ عکــــــــس
تابشِ نور ستاره رو دیـــــــــــــدی
دل ودلبر تویِ حجله ی عــــروس
رمزِ خوشبختیم و با جون خــریدی
***
ناگهان یه درزِ آسمون خــراش
با شماتتِ غریبان پیله کــــــرد
دلبرم با مادرم قهره چـــــــرا
چتر زیبای دلم رومیلــــه کرد
***
مادرم خیلی صبوره کوچ کرد
با پدر به خاطرم رفته سفــــر
سختی راه و رضایِ دلبــــرم
دور شد از قهرِ ناز و دردسر
***
رفت از پیشم دیگه برگشتی نیست
یه طرف چراغِ دل خاموش کـــــرد
دلبرم با گیسوی آشفتـــــــه اش
رویِ دردِ بی دوا سر پوش کـــرد
***
سکه رو انداخت افتاده رو خــط
دل و رخ خندید واسه شادیـــم
شب وروز ترانه می خواند برام
ناز نازی گرم کرده سردیـــم
***
گاه گاهی به مامان زنگ می زنم
قلبِ اون سنگین ورفتارش خمار
با متانت می گه با اشکِ دلــــم
تویّ خوشبختی گلِ عشقت بکار
***
شبی از شبهای خسته بی هـــــوار
خواب دیدم مادرم رفتـــه به دور
همه در سوگش عزا دارن به غـم
دست های همسرم رنگی وشور
***
پا شدم از خواب تابوتش دیـــدم
مادرم کجایی ؟ اون و نبریـــــد
اون همان یارِ وفا دارِ دلــــــــم
روی زخمِ ساده ام دل می درید
***
عجله کرده دلم نصفِ شبـــــی
با لباسِ مشکی ام رفتم ســـراغ
مادرم زیرِ ملافه خفته اســـــت
دلِ من از این جدایی داغِ داغ
***
گریه سر دادم کجایی مــــــــــادرم
بغص در عمقِ دلم محور شـــــــده
عذر خواهی دیگه هم فایده نداشت
روحِ مادر از جسد پرپر شـــــــده
***
الوداع لبایِ سردش بوسیـــــدم
بویِ شیر اومده از لبش خــــدا
بغلش کردم به دل وحیی رسید
پسرم نگو که مادر بی وفــــاء
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) ۰۳/۰۸/۱۳۹۱

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/7731کپی شد!
541
۲