سلام سعیده خانوم گل :) بی مقدمه میرم سراغ یه قسمت که امیدوارم مثه دفعه ی قبل اشتباه نخونم :) دارم می میرم از بس که ازم دوری نـبـودت بـرف و حـالـم بی تو بارونه! بـیـا از مـن بـگـیـر این برف و بارونو! بـذار بـاور کـنـم خوشبختی آسونه///واسم عجیب بوداین بند رو سعیده پورمحمد بنویسه.بذار عامیانه و ساده بنویسیم این بند رو : تو از من دوری و من دارم میمیرم.نبودن تو برف و حالم بی تو بارونیه.///خب بارون برف رو پاک میکنه از زمین :)تعبیرتو اینجا دوس نداشتم. یعنی میتونم با گریه نبودتو کمرنگ کنم و آروم شم.در صورتی که این رو نخواستی بگی.البته ممکنه من اشتباه کنم اما چون تصویر داره و من ارتباط خوبی با تصویر برقرار میکنم فک کنم اشتباه نکرده باشم :) اما سعیده خانوم امروز یه ترانه ازت خوندم که متحیرم کرد.مرداد برفی.اگه اون ترانه رو سعیده پورمحمد نوشته نباید باور کرد که این ترانه های نسبتن کم اتفاق کار تو باشه.انقد اون ترانه خوب بود که واقعن برای اولین بار بود که برادرم رو صدا کردم و واسش خوندم. میگه مشکی رنگ عشق نیست! رنگ فقدان سروشه! آفرین!بدون تعارف یکی از بهترین ترانه هایی که تو این سایت خوندم همون ترانس.اینا همه رو گفتم که بگم کارت درسته دختر.بازم آفرین.انتظارم رو برآورده کن و بذار از تفکراتت لذت ببرم.این کار و کارایی که اخیرن رو سایت گذاشتی در حد تو نیست.تو بیشتر از اینایی :) امیدوارم به خودت برگردی و بدونی کی هستی. منتظر برگشتنت هستم زیاد منتظرم نذار :)