سلام آیدین صبور میبینم که داری پیدا میکنی راهتو اندیشه ی پشت ترانت چند بعد داره بی شک و برداشتهای متفاوتی میشه کرد از ترانت گریه هم نه نمی کنم دیگه/ حتی با یاد گاز اشک آور واسه اون مردِ توی آیینه/ حتی رو قبر خالیه باور مثل یه بچه خوبو آرومم/ که توو ختم غریبه می خنده مثل اسبی که یورتمه رو باخته/ ولی دلخوش به حبه قنده// آفرین به این بند @};- توو رگام پادزهره جای خون /وسط دوست های خوش مشرب واسه هرکس که پاش روو کَلَّم بود/خالیم از طبیعت عقرب خالی بودن از طبیعت عقرب ، برای دشمنام بی خطر بودم و بی اعتنا @};- خوبه پوچ موندن روو مرکز طوفان/ شکل یه پرچمی که سوراخه مثل کز خوردن همه مو هام/ وسط دستهای طباخه بی ارتباط بود مصراع اول و دومت @};- ترانه فلسفی اما کمی خام ازت خوندم آیدین اما این طور نوشتن رو ادامه بدی ، توانائی خودت رو نشون خواهی داد @};- این کار شرح مختصری بود از احوالاتی که این روزها کم کسی در گیر نیس و اما بیان شما به کار تفاوت میبخشه اما نهایتا این ترانه را نتونستی به تکامل برسونی این نظر من هست البته @};- برقرار باشی