یک انسان ِ کالا نما !

من دردامو به کی بگم تا یکمی خالی بشم ؟!
کجاس گوشای شنوا من التماس و خواهشم !
من خواهشم از آدما اینه با هم بد نباشن
من التماسم اینه که هرگز نخوان جدا بشن
چرا فراوونی شده توو بازاره مصیبتا ؟!
طلا به قیمت طلاق ، گرون شده محبتا !
هرکسی از راه میرسه میفهمی که خریداره
دستاشو جیبش میکنه پولاشو رو میز میزاره
حتی توو بازاره بلا فروشنده خریداره !
گاهی وقتا به اشتبا سرِ خودش کـُلا میزاره
یادشون رفه اون وسط اون کالا نیس یه آدمه !
دل داره و می فهمه و داره میگه من یادمه !
داره میگه من یادمه بگم که تقصیر کی بود ؟
اشکش سرازیر میشه و اما اشکش نداره سود
بی مهری بین آدما وای چی بگم آه ای خدا
یکی شکست توو اون وسط یک انسانِ کالا نما!
من دردامو به کی بگم تا یکمی خالی بشم ؟
کجاس گوشای شنوا من التماس و خواهشم
اینهمه مَن مَن میکنم چون هیچکسی منو ندید!
چون نه پدر نه مادرم دستی به سرم نکشید !
وای دردامو به کی بگم تا یکمی خالی بشم
من نمیخواستم اینجوری کالای پوشالی بشم
من خواهشم از آدما اینه با هم بد نباشن
من التماسم اینه که تورو خدا جدا نشن !

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/75450کپی شد!
1419
۱۲