شقایق
منم و هوای سرد و
تویی و هوای رفتن
منم و هوای گریه
تویی و منو نخواستن
اینجا وقتی تو نباشی
لحظه ها لحظه ی درده
اره این منه که بی تو
هر شبش رو گریه کرده
نمیدونم اخه از کی
بگیرم سراغی از تو
کاش بشه بازم دوباره
بسازیم قصه رو از نو
میدونم تا زندگی هست
تو شقایقم می مونی
باید از چشمای خیسم
حرف این دل رو بخونی
زندگیم بدون اسمت
لحظه ها همش تباهه
رویاها به رنگ کابوس
همه ی دنیا سیاهه
منم و بغض شکسته
تویی و کوه غرورت
بدون این دیگه محاله
زندگی بعد نبودت…
-
سلام فاطمه ی عزیزم خیلی خوشحال شدم که مهمان وبلاگم شدی ومحبّت داشتی گلم. :-x :-x ببخش اگه پاسخی ندادم. این روزا یه مشغله م یه کم زیاده و کلی نظر تلنبارشده توو وبلاگ دارم که جواب ندادم و میدونم کفر خیلی هارو درآوردم :"> :"> این ترانه نسبت به ترانه ی قبلیت موفق تربود واین جای تبریک داره =D> =D> دوتانکته: تا جایی که میتونی از اوردن "رو" توو ترانه ت دوری کن چون به روانی زبان لطمه میزنه. "غرورت"و "نبودت" قافیه نمیشن :-) برات آرزوی موفقیت دارم دوست من 8-> 8-> رای تقــدیــمــتان @};- @};- ((خوشبخــت باشیـــــد))
-
زیبا بود =D> @};-
مطالب پیشنهادی