پاییز…
روزگار خسته شده باز
دوباره خزون رسیده
قدمای بی تامّل
تن برگای تکیده
بارونای گاه و بی گاه
نفسای خیس خورده
هجرت نیمه تمومِ
تن گنجیشکای مرده
دسِ بی جون درختا
باد تیره یِ غم انگیز
رقص پایانی برگا
از طنین مرگ لبریز
لحظه ی ِ کبود باور
روح صندلی خالی
دوسه خط بغض و ترانه
واسه یه عشق خیالی
سایه های رنگ پریده
رخوت عصرای خاموش
التهاب فصل تازه
تو شبای بی همآغوش
گریه های خالی از اشک
پلکای بدون رویا
سر بریدن خنده هاشو
توی ذهن خواب فردا
گنگه لحظه های شاعر
توی این شعر غم انگیز
رو لبِ ترانه هاش نیس
بوسه های گس ِپاییز
…………………………..
سالهاست که پاییزهایم نارنجی نیست …
دلتنگ همه ی دوستان مهربانم هستم …
آرتا رحیمی
" سایه های رنگ پریده / رخوت عصرای خاموش التهاب فصل تازه / تو شبای بی همآغوش درود بر شما @};- در برابر این اثر زیبا چیزی جز سکوت برازنده نیست. بسیار دلنشین و با احساس بود. قلمتان جاری و اندیشه هایتان متعالی بانو @};- @};- @};-
ابراهیم حسین زاده
سلام ترانه ي پاييزيتونو خوندم هم با سليقه م جور بود هم با حال و هواي اين روزاي من و پاييز منتظر كاراي بهترتون هستم @};-
معصومه قریشی
فوق العاده سرودید خانم حیدری و از خوانشتون بسی لذت بردم :-x لایکید از صمیم قلب @};- @};-
عماد بهاری
سلام خانم حیدری هم در غزل خوش می درخشید و هم در ترانه بسیار لذت بردم از ترانه ی خوبتون با مهر @};-
فریبا سید موسوی
سلام ..ترانه تون قشنگ و زیبا بود وتصویر سازی واستعارهاتون روشن و قدرتمند بود .یه ترانه ی خوب ادمو دنبال خودش میکشه واین رمز زیبایی یک ترانه هست .امیدوارم به زودی رنگ نارنجی پاییزانه های شمارو شاعرانه تر جلوه بده .موفق باشید =D> @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن