نازنینم همه خوابند و ســــــــــفر
تو سپیده ی سحر بیــــــــــداری
وقت دیدار تپش های دلـــــــم
قصه گو از عشق و از غم خواری
***
حرف بزن صدات چه شیرین و قشنگ
چرا می لرزی تو از سرمای سخـــــت
از میون حنجره آهی رسیــــــــــــــد
آتشی شعله زده بر روی بخــــــــت
***
روزنه داره به دریا باز شـــــــد
دل چشایِ تر کشیده تودیـــدم
لرزشِ صدایِ پایِ سر نوشــــت
از دیارم موج هایش شنیـــــدم
***
عزیزم غمگین مباش شب ها ببین
این همه ستاره در پشت هــــلال
عاشقِ زیبایی و نور و جمــــــال
بی وفا نبودن از دلها ننـــــــال
***
از نمای ماه پر نور و قشنـــــــگ
کلبه ی تاریک آسمون فــــــروز
همه جایِ این فضا پوشیــده شد
ماه و خورشید و ستاره طولِ روز
***
همه جای این فلک چراغـــــونه
تا خودت وقت سحر بیدار بشـــــی
می دونه خدا کجا چاه است وراه
تو سیاهی زمان غم خوار نشـــی
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) ۱۲/۰۷/۱۳۹۱