چی شده یه دفعه مهربون شــــدی
تیز کردی تیغِ دردِ سرنوشـــــــت
بی طمع نبوده این سلام تـــــــــــو
روی صفحه ی دلم با خون نوشت
***
مثلِ فیلمِ مستند خوندم تو رو
خوبی و بدی زیبا یــادم دادی
می بینم آسونه حرفای دلــت
توی شهر قصه ها یا در شادی
***
عادتم دادی به درس و مدرسه
تو کلاس مشق تو قلم شــــدم
سوختی محبت و صفـــای دل
توی دریای غمت بلم شـــدم
***
تا کجا بگو که همراهت باشـــم
حرف دل ندارم و دل میمیــــره
چسب بر لبهام زدی از همه جا
دلم در کلبه ی عشقت اسیــره
***
گول خوردم ای خدا چیکار کنـــم
راه برگشتی ندارم مین داشـــــت
اون جلو عقربِ دم سیاهِ گــــــور
پشت سر ماریِ زهر آگین داشت
***
بار ها تو فکر آینده بـــــودم
نمی دونستم تو ما لکم بشــی
باختم دار و ندارم زیر پـــات
آخرش با خنده دلقکم شدی
***
هم زبونت هم نگاهــت نیش زد
بارها افتــــــــــاده ام در راز دل
آخه مثلِ تو هزاران غنچه هست
یاد گیر اخلاقِ پـــــــر آوازِ دل
***
من از این رفتارِ تو خسته شدم
دل بکن از قصه ها وقت نمـــاز
این همه آدم جلا دادن خـــطا
قصر شیشه ساحلِ دریا بساز
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) ۰۹/۰۷/۱۳۹۱