یه ماهه از ترانه دور موندم ! یه ماهه واژه هام کم حرف هستن ! یه ماهه سقط میشن ایده هایی ! که خیلی وقته توو من نطفه بستن

سرم توو لاکمه اما به سنگ ! زمونه خورده گیجگاه ترانم !
همش بیهوشمو ، راکد _ اوضام ! به بن بست خورده شاهراه ترانم

پر از دردای گنگم که نمیخوان! زبونم به گلایه باز باشه
یه کم حوصله ی بی شور حالو ! نمیخوان که ترانه ساز باشه

یه ماهه بغض _مونده تو گلومو ! به زور دلخوشی هام قورط میدم ! منه یائسه مغز بیوه احساس ! به مرز ناترانگی رسیدم

سرم داغه به هم میپیچه ذهنم ! یه ماهه که خماره یک ترانم ! یه ماهه شب و روز پای بساطه ! یه دست برد قماره یک ترانم

یه ماهه غیر عادیس زندگیمو ! پر از روزمرگی های جهانم ! واسه من وقتی عادی میشه دنیا ! که هر روزش پر از شعر و ترانم