تقدیم به آتش نشان فداکار امید عباسی که ققنوس وار با شهادت خود دختر نه ساله ای را جان تازه بخشید و با اهدای اعضای بدنش حماسه ای جاوید در ذهن تاریخ آفرید روح تمامی شهیدان آتش نشان شاد باد.

یه روزی، از بین ما پر کشیدی تا امید تو جهان زنده کنی
با فداکاری تونستی تا ابد شعله ی آتیش شرمنده کنی

تو با خون، تفسیر کردی واسه ما معنی واژه ی آزادگی رو
نمیدونم از کجا آوردی تو این همه شجــاعت و سادگی رو

مظهر معنی انسان دوستی تو معلم فداکاری شدی
تو کویر دنیای مـادی ما مثله رود عاطفه جاری شدی

خوشبحال مـادرت که پسری این قدر محکم و با عاطفه داشت
کسی که بدون شک از رو زمین با خدای آسمون رابطه داشت

دل همسرت واسه ت تنگ شده رو لبش همیشه صحبت توه
دوریــه تو سخـت امــا ته دل میــگه راضــی بـه شـــهادت توه

اگه امــــــــید این روزا پیش ما بود بدیو از دنــیا بیــرون می کرد
دلمون میخواست خدا اون لحظه آتیش براش گلستون می کرد

پاشو پهلوون از این خواب سفر تو بهشت یه خونه قشنگ داری
دیگه با شهـیدا همسایه شدی باغی از گـلهای رنگا رنگ داری

تو باید جهنمم خاموش کنی واسه ما آدمای سهل انــگار
کمی هم گذشت یاد ما بده اخــمو از چهــره ی دنیا بردار

۹۲/۴/۲۵