سلام آقاي خيراللهي دوگانگي زباني دراثرتون اصلا زيبا ننشسته بود. و دراين مصرع"رو شونه ی احساسش هر شب شال میندازه" سكته ي وزني رواني موسيقي ترانه رو تحت شعاع قرار داده بود شما هجاي (ه) رو (الف) درنظر گرفتيد. ودربند چهارم: " تعارف ندارم خوب می دونی که می خوامت" براي رعايت صحيح وزن كلمه ي تعارف بايد تارف خونده بشه كه شما به همون شكل نوشتيدش. ودر اين بند: وقتی که خونه شکل یه تبعید گاه بود بی تو تموم آینه درگیر آه بود وقتی که خنده رو لبم اعدام میشد وقتی که گریه پشت پلکم پا به ماه بود به دليل كوتاه فرض كردن هجاي كشيده ي (آه ، گاه و ماه) خروج وزني اتفاق افتاده درترانه هجاي بلند رو ميشه كوتاه فرض كرد اما هجاي كشيده كه از دوهجا تشكيل شده رو خير. پيشنهادم اينه كه به اين شكل بنويسيد: وقتی که خونه شکل یه تبعید گاهه بی تو تموم آینه درگیر آهه وقتی که خنده رو لبم اعدام میشد وقتی که گریه پشت پلکم پا به ماهه به لحاظ احساسي ترانه خوبي ازتون خوندم خصوصا دربند آخرترانه. اما درخصوص اشاره اي كه آقاي صلاحي به درستي داشتن هم قطعن حتي اگر نام شاعر رو نمي دونستيد ميشد درپانوشت اشاره كنيد كه اين بيت وام گرفته از كسي است كه نامش رو نمي دونيد، قطعا بهتر از عدم اشاره بود، اينطورنيست؟! ((برقرارباشيد))