جای پای سرنوشت (تقدیم به دخترم عسل )

چی شده داغونِ قلبم ، آسمونم کم ستــــــــاره
دوری عسل چه دردی ، جان و دل شد پاره پاره
***
شبا تا سحر نخفتم ، به یاد شیرین زبونــــــــی
می گفتی پدر کجایی ، می گیری از من نشونی
***
گفتی بسترم یه هفته ، همه بابا ها رو دیدم
تو نیومدی کنارم ، بی پدر رو من چشیدم
***
گفتی قلبم درد داره ، دردشُ خودم می دونــــم
چون که قلبت غم کشیده ، دردی قلبت به جونم
***
گفتی می خوام با تو باشم ، گفتم ای لاله دلم باز
پا شو وقت دیدنی ها ، تو بیا پیشم سر آغـــــاز
***
می دونم زندونی هستی ، تو سلولِ انفرادی
وقتی قد بالا کشیدی ، لب دریا، بامــــدادی
***
وقت دیدارم که زوده ، قصه از دلها رها کـــن
با تمامِ خستگی ها ، اشک و غم ها رو جدا کن
***
این همه غصه کشیدن ، ابرو بارونِ بهــاری
صبر رو با دل بریدن ، نورِ شمــعِ یادگاری
***
به جایِ گریه و ناله ، شادی رو در دل رها کن
حیله و مکرِ ستمگر ، با صبوری ها جدا کـــن
***
می رسه وقت نهایی ، روزِ عیدِ جشن و شــادی
می میره اون دلقکِ کر ، با یه نوکِ سر مدادی
***
دل به عشقت زنده هستش ، او به امیدِ یه روزی
دکترم میشه عسل رو ، در نجاتِ دل نســــوزی
***
بابا هم رازِ تو بوده ، می دونه عصایِ پایــــــش
با همین گریه و زاری ، تو گوشم مونده صدایش
***
ای ماهی آزاد دریا ، تور زد دورت زمـــــونه
می بُری با باله ی خود ، مویِ تورش عاشقونه
***
قلبِ من در انتظارت ، گل به گلدونش وفا کــرد
گورها از من چه دورن ،عشق ها در دل صفا کرد
***
من به دیدارت نشستم ، جایِ پایِ سرنوشتم
پایِ دیگه تکیه گاهت ، دیدنت رو دل نوشتم
***
جاسم ثعلبی (حسّانی)
۲۵/۰۶/۱۳۹۱

از این نویسنده بیشتر بخوانید:

https://www.academytaraneh.com/6907کپی شد!
641
۵