هم- پَرسه

هم- پَرسه، چرا نگات می ترسه
دست و دلت این قَدَر می لرزه
با آخرِ خط غریبه نیستیم
هرچی بشه، با همیم ، می ارزه

توو آسمونِ غائبِ هفتم
بی بال پریدنا رُ ول کن
توو بازیِ چرخ و فلکِ خاک
رویایِ رسیدنا رُ ول کن

از شاخه ها سیب چیدنا رُ بگذر
بارِ غمِ دیروز کشیدنا رُ بگذر
هم پرسه در این مدارِ بسته
آسیمه دویدنا رُ بگذر

هم پرسه یِ آینه شکسته
توو این شبِ شیشه ای نشسته
با مونده ی جانِ خسته تا کی
با ذهنِ ز هم گسسته تا کی
به معجزه تی دخیل بسته

در عرصه یِ این عصرِ دلآشوب
بیهوده به قفلِ بسته کم کوب

هم پرسه در این پرسه ی
پُر پرسشِ بی پاسخ
ما معجزه یِ هم
تا همیشه رخ در رخ

محمود ناظری