فیلم تو
توو خیالم داره بارون می زنه/دارم از تو می نویسم تا ابد
لمس خاطراتتو خوب بلدم/مثل یه فیلم درام مستند
توو پلان اولش غریبه ای/زیر بارون نگاهم می مونه
انگاری نگفته راز دلمو/از رو ابهام سکوتم می خونه
زوم دوربین روی اینسرت موبایل/مژده پیامکو نشون می ده
با یه لبخند بی ریختِ پتو پهن/خبر از شروع قصمون می ده
توو سکانس اول دلدادگی/زوم می شم رو پاشنه کفشای تو
حرکت می کنه دوربین رو تنت/باز میشم تشنه اون حرفای تو
دور تند میگذره فیلم زندگیم/هم نفس با ضربان نبض من
ولی بازم اسلو موشن می بینم/جوششت رو توو رگای سبز تن
پر ه از لوکیشنه قصه ما/ پره از کلیشه های تب زده
خالی از حس شعور زندگی/ نمی دونم واسه گیشه این بده؟
حدس آخرین سکانسم آسونه/ یه کوچه ، نگاه گیج نم زده
هم قدم با پاشنه های قرمزت/ آخر فیلم منو رقم زده
توو پلان آخرش غریبه ای/ زیر بارون نگاهم می مونه
ولی پشتش به منه با هر نگام/ حسرت سکوت من رو می دونه
پرده ها سیاهَنو تیتراژی نیست/ دل من داره فلاش بک می زنه
تا شروع سانس تکراری شب/!! "توو خیالم داره بارون می زنه"!!
-
سلام آقای صبــوری فضا سازی ترانه تون با توجه به کاربردی که از واژه ها و مفاهیم مرتبط با حرفه ی فیلم سازی گرفته بودید رو پسندیدم با لحاظ این مسئله که این تکنیک در شعر خصوصا در ماه های اخیر به قدری پر کاربرد شده که داره تبدیل به کلیشه میشه. در بند سوم ترانه ضعف تالیف داستید واگر مقصودتون چیزی باشه که من حدس زدم مفهوم رو نمی پسندم. (اینکه شروع یه قصه ی عاشقانه از نظر شاعر اون فضای خاص بود برام قابل دفاع نیست. ) ویک شکست وزنی داشتیدکه به موسیقی ترانه تون لطمه زده بود مثل : بند سوم (بی ریخت) و یک ایراد قافیه دربند چهارم: کفش و حرف. با آرزوی موفقیت برای شما. @};- @};- ((دعــاهــایتان مســتجاب))