سلام به دوستای عزیزم

غم از دست دادن دوست عزیزمون سروش محمدی رو تسلیت میگم

و متاسفم از این که فرصت آشنایی با ایشون هرگز نصیبم نشد

اما انقدر فوت ناگهانیشون متاثرم کرد که کمی بعد از شنیدن این خبر این ترانه رو نوشتم

شرمم باد که ترانه ی نا چیز من لایق اون بزرگوار نیست

اما از صمیم قلب برای گرامیداشت یاد ایشون به شما تقدیم میکنم

ناشایستگی قلمم رو به بزرگواری نگاهتون ببخشید

*****************************************
وقتی که تو نباشی
حال ترانه خوب نیس
بی پدرن سپیدا
رباعیا میشن خیس
نم میکشه موج نو
تو باتلاق هایکو
مینی مالای تبدار
قطار میشن پشت تو
وقتی که اینجا نیستی
قلم همش خماره
دق میکنه نگاهم
رو کاغذای پاره
اتاق قرمز من
آبی میشه از اشکام
کوبیده میشه دیوار
همش به مشت دستام
رفتی و اینجا بی تو
قافیه هام لال شده
به درد این ترانه
غم تو اعمال شده
نه باورم نمیشه
پر زدنت فرشته
جهنمه نبودت
اما تو جات بهشته
جای تو آسمون بود
لیاقتت زمین نیس
اما حالا که نیستی
یه وقتا نامه بنویس
۵‎:۴۹am
۹۱/۵/۲۱