آدمک برفی
یه آدمک از عصر یخبندون
تو رختخواب هر شبم جا موند
از دفتر بی خاطره ش بازم
یک سوگ با سیم سه تارم خوند
تارای من آواز غمگینی
یه پنجره با بغض سنگینی
رو دامنم هر لحظه حک می شد
مهر سیاه عشق ننگینی
رویای بکرم لمس دستش بود
فریاد من توی هوس پیچید
نازی که شد یک سیلی و آخر
رو صورت زخمی من چسپید
از پشت یه تصویر شطرنجی
رویای بکرم، رو به دار آویخت
دستی که لب هامو به هم می دوخت
سیم سه تارم رو به هم می ریخت
پیچیده تو حلقوم من حرفی
یه دخترک از آخر خرداد
زیر تن یه آدمک برفی
محض رضای زندگی جون داد
سعیده پورمحمد
عالی بود خاطره جان،از تک تک ابیات لذت بردم ومطمئنم تو یکی از بهترین های آینده خواهی بود،لایک :-) @};-
قنوت سجاده
عکس تکراری
عشق تو مخاطب خاص بود
قسم به عشق قسم به واژه های عاشقانه ات