تقدیم به هفتادبیگونه هایی که مادرم می گفت

نمیشه از غما رد شد ،نمیشه دنیا رو بخشید

نمیشه تو دل تقدیر  ،واسه یک بار وفا رو دید

تو این دنیای امروزی  ،وفا هم دیگه نایابه

وفا با مردم این شهر ،مث آتیش رو آبه

وفارو بیخیال میشیم  ،بازم میریم سراغ غم

غمی رو که فراوونه  ،نذاشته واسه هیچکی کم

غم هر کی یه چیزی هس ،غم کم بودن ثروت

غم چک های برگشتی،غم خونه،غم شهرت

غم من هیچکدومش نیس ،غم من درد اون روزاس

غم روزایی که توشون ،همش تنهایی تنهاس

ماباهم بودیم اون روزا،ولی امروز تنهامو

هزار بار داد زدم اما ،یه بار نشنیدی حرفامو

یادت هس چی بهم گفتی ،می گفتی اول لیستی

می گفتی تا ابد پاتم،چرا امروز پس نیستی

بازم من موندم و غمهام، وغم خوردن شده کارم

چرا ای بی وفا رفتی،تو که گفتی وفادارم

میبینی آخرش چی شد، چقد این غم وفاداره

دمت گرم ای غم باحال،جهان با تو صفا داره