فصل بیات آرزو ،  هر ثانیه ش کپک زده

این زندگی لعنتی ، چزوندن دل بلده

وقتی که جون و دل من ، مردن و چونه میزدن

وقتی غما (ها) احساسمو ، بی رحمانه سر بریدن

سیاهی چشمای تو ، توو شب عاشقیم نشست

بند دلم رو پاره کرد ، به گوشه ی قلب تو بست

برام شدی معنی عشق ، توو لحظه های دلهره

روزا رو تقویم دلم ، روو نبضای تو میشمره

مثل یه قدیسه شدی ، که لایق پرستشه

بهار و این روزا خدا ، از رو چشای تو میکشه

میشد که مال من بشی ، میشد به قلبم برسی

میشد که خطی بکشی ، رو همه ی دلواپسی

چقد کوچیک شدم برات ، شاید که تو دلت جاشم

اما نخواستی گل من ، همپای عاشقیت باشم

رفتی و ماهی دلم ، بی دریای چشم تو مرد

تابوت آرزوهامو ، به شونه های غم سپرد

یه بار دیگه باز دوباره ، بند دلم رو پاره کرد

این بار دل و کشید و برد ، به فصل پاییزی و سرد