چشم کبود
دلم از تو گله داره چشامم داره میباره
تنهایی سخته میدونی توی شهر بی ستاره
رفتی و دلم شکسته ساز و آوازی ندارم
با دو بال پُرِ احساس شوق پروازی ندارم
تلخه روزگار برام معنی ندارن لحظه ها
خنده ها نموندن و جاشون نشسته گریه ها
بارون برام آواز غم میخونه پشت پنجره
بغض گلومو میشکنم با هق هق های حنجره
لالایی خواب منه هق هق گریه های من
خط میخورن ثانیه ها در تب لحظه های من
این قصه زندگیمه بی تو و در حسرت تو
خالیه روزا و شبام از قامت حضرت تو
برگرد که من آخرشم آخر هر بود و نبود
بیا و خط بکش گلم رو قصه چشم کبود
مهرناز عطایی
سلام. احساس محترمی داری که آشفته وزنی هایش کمی دچار مشکلم کرد.. صرفن رعایت ردیف و قافیه کافی نیست.. خودت برای خودت ترانه ات را وقتی میگویی زمزمه کن متوجه میشوی کجا هجا کم است و کجا زیاد آمده..به دست گرفتن وزن راحت است چون سماعی است.... بنویس همیشه...
سامان سعیدی
:-) :-)
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن