سوگند
تنم غمخوارِ جدایی روی تخت
تو طبیبِ دل و قلبم اومـــــــدی
داروهات اثر نکرده دکتـــرم
جای دستات سینمُ بــــا پا زدی
***
حق و وجدانت جفا کرده به من
وقتی سوگندِ شفا رو خــواندی
آدمیزادم و محتاجِ دعـــــــــــا
عزّت کارت به قلبت راندی
***
ناظرم مهرِ دلت با اعتمـــــــــــــــــــــاد
خشک شد اشکِ چشم با خنده هات
سوختی کلبه ی عشقم در غروب
مسجد و محرابِ دل بازنده هات
***
سرِ بالینم نشستی سفت و سخــــت
دلم چون صخره کنارت جا گشود
زنگِ آرمانِ دلت قطع حیـــــــات
در تظاهر قلبِ تو دشمن نبــــــود
***
دلم در بستر غریقِ تــــــــــب و آه
الوداع از این جهان طرّاحی کرد
در اتاق زندگی پوشیده سبـــــــز
موی دردم پنس تو جراحی کـرد
***
دست تو آلوده با خون و جــــگر
قاتلی تیغت ، خدا زندان کــــرد
ولی روحم با تخصص پشتِ درد
با نگاهش صد نفر درمان کـــرد
***
جاسم ثعلبی (حسّانی) ۲۴/۱۲/۱۳۹۱