( تقدیم به همه پدرای زحمتکش )
وقتی کوه روی دوشت داره جون میده میمره

پیش تو درد یه دنیا کوچیکه خیلی حقیره

وقتی بغض توی سینت حبسه هرروز و همیشه

به تو احساسی که دارم هیچ جوری عوض نمیشه

تو خود خدای صبری تو پر از نور امیدی

تو به قلب خسته ی من شوق زندگی رو میدی

پدرم روح خدای ای مرهم شکستگی هام

همدم روزای خستم ای پناه خستگی هام

خواستنٍ نخواستنیهام پدرم سلطان دردام

مهد درد و استقامت ای تو پشت من و فردام

اگه سفری دلت رو یه روزی بزاری واشه

دل دنیا غم میگیره چه قیامتی به پاشه

شرح حال و درک دردات کیه جز خدا بدونه

به خودت قسم که قلبم قدر درداتو میدونه

واسه ی گفتنٍ از تو قاصره زبون خستم

تو ببخش اگه یه عمری کمر تورو شکستم