کوچه های خالی
همه غرقابه ی خون
من و این ویرونه
من و فریاد جنون
خاک من بیداره
سرخ اشک بارون
خونه رو میسازم
از ارس تا کارون
یک وجب خاک تنم
وطنم , دنیامه
من تو رو میسازم
شهر من رویامه
نخل ها تشنه و من
تشنه ی بیداری
خاک من میدونم
تو زجنگ بیزاری
رو تنت زخم گلوله
روی خاکت خونه
جای این ترکش ها
رو تنت میمونه
تو یه باغ از لاله
وطنم ایرانی
تا ابد پا برجا
خاک من می مانی … (کیوان اخوان حریری)
کاظم یارحمدی
سلام کیوان جان کار حماسی میهنی متفاوتی رو ارائه دادید فارق ازمشکلات تکنیکی سوژه و مضنونش عالی بود سبز باش و سبز بنویس @};-
محمد علیزادگان
زیبا بود. @};-
اعظم هاشمي
زيباسروديد @};-
مریم جلائی
سلام ترانه ی شما زیبا بود... با مهر @};- @};- @};-
پرویز کدخدایی
سلام... خواندمتان...زیباست..مرسی @};-
احسان رجبی
سلام نه اینکه این گونه کوتاه نوشتن را بد بدونم اما هجاهای بیشتر و در مجموع قدری طولانی تر نوشتن اصالت خاصی به ترانه میده . مانا باشی
امیر علیزاده
سلام کیوان جاان..ممنونم موضوع خوبی داشت..کاملاً با خانم اکبری موافقم..ممنونم @};-
اعظم اکبری
سلام مرسی کیوان جان قبلا هم بهتون گفتم کار تو این وزن مهارت بالائی می خواد یعنی باید بتونی با دو کلمه تصویر موندگاری رو بسازی که اینجا کمتر به چشم میخوره به نظرم هجاهای بیشتر بهتر بهت جواب میدن @};- با احترام @};-
تهِ کدوم مسیر،سرِ کدوم مزار؟
بامن بمان
امسال، سال منه ☃️
آوازِ قو
فرشته بودن