سلام خانم پورمحمد 1- مادر بزرگ ها سنبل قصه گویی در ادبیات ما هستند 2- در زمان مادر بزرگها و پدر بزرگهای ما در مکتبخانه ها شاهنامه و مرزبان نامه و کلیله و دمنه و..... تدریس می شده است و اگر این داستان ها سینه به سینه نقل می شد امروز همه ی اقشار با این داستانها آشنا بودن 3- در زمان بارپاپا و واتو واتو هم از کارتون هایی مثل یوگی و دوستان و.... به نیکی یاد می شد و امروز از بارپاپا و واتو واتو بی نیکی یاد می کنیم و فردا بچه های با دیدن کارتون های اجق وجق فرداروز از اسپایدر من به نیکی یاد می کنن و به این خاطر دو نسل از این کارتون ها را از یک قماش دونستم و اگر سنم تا 10 نسل از این کارتون ها قد می داد 10 نسل رو از یک قماش می دونستم 4- در مورد اینکه می فرمایید می شد از زاویه و دیدگاه دیگه ای به این قضیه نگاه کرد عرض می کنم که این دیدگاه من بود و زاویه ی دید من، و دیدگاه های عمیق تر و زاویه ی دید بهتر و دقیق تر رو به شما و دوستان دیگری که در ترانه سرایی از من پخته تر هستید می سپارم در هر صورت نظر شما محترمه و برای من ارجمند ممنون که منو نقد کردید من بارها گفته انتقاده که باعث پیشرفته ما می شه نه تعریف و تمجید بی جا @};- @};- @};- @};- @};-