دوستان گرامی این ترانه رو پارسال بخاطر ادای دینم به زادگاهم نوشتم البته اونطوری که باید به زبان کردی مسلط نیستم اما میخواستم ادای دین کنم شماهم با خودم شریک میکنم

هِناسِۀ سردیَ یارِ شُویلِم،(آه سردی یار شبامه)
چَه بیوشِم و فِراخِت خُصَه گِردِم(چی بگم از دوریت غصه دارم)
نَزانِم ای چِه رسمیگَ زمانَه،(نمیدونم این چه رسمیه زمونه)
تو چیدو مِن و ای ویرانَه مِردِم(تو رفتیو من تو این ویرونه مردم)

شِنَفتِم بیسِتون و داخِ دوریت،(شنیدم بیستون از داغ دوریت)
وَ یادِ تیشَگِۀ فرهاد دِق کِرد(به یاد تیشه فرهاد دق کرد)
پَپولِۀ هاتَوا و شارِ شیرین،(قاصدکی از شهر شیرین اومد)
و درد مِن پِیامِی خاطِری بِرد(اما از درد من پیام شیرین از خاطرش رفت)

نَنوسِم جز و یادِت خاطراتِم،(جز تو و یاد خاطره هات هیچی نمینویسم)
و داخِم آسمانیش خُصَه واری(از داغ من آسمونم غصه میباره)
نَزانِم ای چه دردی کَفتَ گیانِم،(نمیدونم چه دردی به جونم افتاده)
که کارِم روزو شُو هَر گریَه زاری(که روز و شب کارم گریه زاریه)

دخیلِ شامَمِی کَم تا بِزانی،(میرمو شاهزاده محمد دخیل میبندم تا بدونی)
مِنیشا ناسِم ای رسمو روسومَ(منم این رسمو رسومارو میشناسم)
وَگیسِ دالِگِم حالِم خِرآوَ،(به موی مادرم قسم حالم خرابه)
خدایا لاوَ ای اقبالِ شومَ(خدایا این اقبال شومو وردار)

مِ هاتِم شونِ تو شاید بِزانی،(اومدم دنبالت شاید بدونی)
چَنی تو خاطرِت اَرام عزیزَ(چقدر خاطرت برام عزیزه)
رِشانِم گیسِ تو و آوِ جاری،(موتو ریختم توی رود)
که شاید سِیمَرَ و پات بریزَ(شاید رود “سیمره” به پات بریزه)

وَ خواوِم دونِمِت هَر شُو وَلامی،(تو خوابم هر شب کنارم میبینمت)
ولی ایوارهَ نید مالِم رِمانی(ولی صبح با نبودت خونمو خراب کردی)
نَزانی سوزیاس جَرگِم و دوری،(نمیدونی جیگرم از دوریت سوخته)
تونیشا جورِ مِن حالِم نَزانی(تو هم مثل من حالمو نمیدونی)