این روزا باز رو به خدا چشماتو خواهش می کنم

شبا تو خلوت اشکامو ، هدیه به بالش می کنم

می پیچه تو سرم صدات ، طنین گرم خنده هات

اما به جای شونه هات ، با گریه سازش می کنم

اونکه برام زندگی بود ، تنها دلیل بودنم

نفرینو جای بوسه هام، توشه ی راهش می کنم

همیشه دستاشو تو عکس می بوسم و بو می کنم

یه وقتا یاد اخمای گاه و بی گاهش می کنم

نمی شناسم احساسمو از بس که گنگ و مبهمه

ترانمو یه وقتا تلخ ، یه وقتا شادش می کنم

می باره نفرت از چشام ، ولی بازم تولدات

بادکنکای آبی رو ، برا تو بادش می کنم

هرچند شکستم عکستو از روی بیزاری و حرص

ولی بازم شب که می شه آلبوم و بازش می کنم

عکس تو ، توی ِ آغوشم ، دستام به روی ِ آسمون

از خدا می خوام چشاتو ، موهاتو نازش می کنم